Mooi, zo mooi

De perenboomgaard heeft ons goed gedaan, we zijn wel wat ranzig maar wel uitgerust. Even een stukje rijden en dan tanken, wat koffie en een broodje doen. Geen benzine meer bij het pompstation,da's onverwacht. Toch naar koffie en een croissantjd doen. Gelukkig geen automatenkoffie bij deze mannen, hier staat een echte Cimbali! Terwijl we onze koffie drinken komt de truck met benzine de tanks vullen, verse benzine voor onze machines deze morgen. We krijgen nog gesigneerde t-shirts mee, dus we vertrekken met volle tanks, volle magen, volle Camelbaks en een nieuw shirt. De zon in en die voel je meteen branden. Meer smeren dus anders hangen morgen de vellen eraan. In Bologna kopen we wat extra sunblock en worden we we aangesproken door een motorrijder die ons door het centrum zag rijden. Michele heet hij en hij wil graag weten wat we allemaal doen en of we hulp wensen. Michele wijst ons de weg naar de passen door de Appenijnen en blaast er vandoor op zijn Triumph. Bologna was veruit de makkelijkste stad om doorheen te rijden en de bergen liggen voor ons. 13% is heel veel en voor het eerst deze rit trekt de Piaggio het niet en moet ik een heel klein stukje lopen met de scooter aan de hand. De andere mannen op de Puchjes hebben het veel zwaarder en moeten in de volle zon die dingen de berg op duwen. Da's zwaar. Als we even uitrusten stopt er een oude Moto Guzzi. Michele is back! Wel met een andere motor die beter past bij de leeftijd van onze Puchs. Hij heeft nog vakantie en biedt aan om met ons mee naar de top van de pas te rijden. Onze eigen 'guardian angel'. De weg naar boven is zo mooi, ongelooflijk! Sommige stukken moeten Bart en Georg duwen maar het meeste bestaat uit één van de mooiste wegen die ik ooit gereden heb. Als lunch nemen we een mij onbekend gerecht: crescentini (ook wel Tigelle genaamd). Een soort gefrituurde pasta in vrij grote platen die je belegt als een soort broodje met verschillende soorten ham en kaas. Goed eten! Michele staat erop te betalen om onze trip voor het goede doel te ondersteunen. Grazie mille, Michele! Op de top van de pas nemen we afscheid en rijdt hij terug naar Bologna, dit keer wel op snelheid. :-D
 Nu nog afdalen naar Florence. Georg krijgt nog een lekke band in een bocht en kan gelukkig zijn brommer overeind houden. Wel eng, ik denk niet dat ik zoveel controle zou hebben. De weg naar beneden is bijna met zo mooi als omhoog. Toscane in het gouden avondlicht is echt prachtig, ik snap dat mensen hier een huisje willen hebben. We rijden Florence in en pakken een camping. Even door de stad cruisen met onze brommers zodat we tenminste nog wat zien van de stad. De dagen zijn wel erg vermoeiend door de veelheid aan indrukken, ontmoetingen en omgevingen dat we toch maar weer om 12 uur gaan slapen. Op naar Rome.