Pictures 'en route'

When taking pictures the C702 tags the pictures with GPS coordinates, allowing me to put them on Google Maps. So for a visual track of our route, click the image below.

Thanks for all the help, support and good memories!

I'll write most of this one in English, so all the people we met abroad have a chance to read it as well.

I'm glad we made it to Rome, as there were times I thought the adventure we picked might be a bit bigger then we could handle. Luckily, through perseverance, but more important with the support of all the kind people we met, we made it to Rome on two little Puch Maxi's and a Piaggio scooter.

So here's a list of people and companies (in chronological order) I'd like to thank. If there's anyone I missed I apologize for that; it's been crazy weeks and I might skipped over something unintentionally.

SonyEricsson for donating the C702 telephone that allowed me to keep this blog updated, no matter where I was. It's proven a great phone for me.
Jarno's Puch Shop voor hun adviezen en geduld.
West Wielers Scooters voor al het werk en de enorme inzet van iedereen en Bert in het bijzonder.
Camping Maaszicht in Kerkdriel en Tiesje voor het feest in de bar en de overnachting op de camping. Met een Puch Maxi in de bar staan is een onvergetelijke actie. :)
Shell station Kerkdriel voor de hartelijke ontvangst, de koffie en de donatie voor Privaserve's werk in Zambia.
Camping Marisheem in Echt voor alle hulp om een vervangende scooter te vinden.
Smokey's Bike Shop in Brunssum voor de Piaggio en alle ombouw hulp zodat we weer verder konden.
Familie Plattner in Dalaas for helping us fixing one of the Puch's and making us feel at home. A great home to stay!
Imerio for getting us out of Trento.
Michele for being our Guardian Angel in the Bologna area and a really great Crescentini (aka Tigelle or Gnocco Fritto) lunch.
Camping Smeraldo in Trevignano, voor de lokale, Nederlandse support en het leveren van de perfecte uitvalsbasis voor het bezoeken van Rome en omgeving.
Soetens fietsvervoer voor het terugbrengen van onze brommers.

All others who pointed us in the right direction, escorted our ways through the cities, put their thumbs up or made us feel good in any other way.

The sponsors, in particular Adjust Consulting and friends and families for donating to Privaserve Foundation.

For me personally I would like to thank Georg in particular for filming us all the way and his never ending enthousiasm during the trip. Thanks!

Finally I want to thank all of you who read my blog, I enjoyed keeping it up to date. It was also a good way to capture everything we encountered, the sites, the people, the emotions, the lot.... Reading through it, it makes me realize what we went through and I now understand why I'm still sleepy. ;-)

Thank you all,
Frank

Doel bereikt en dan?

Het valt me zwaar om de juiste woorden te vinden. Ik ben leeg en moe. Na de heftige voorbereiding en de moeizame start is het tweede deel van de reis voorspoedig gegaan. Is het avontuur wel zwaar genoeg, de uitdaging groot genoeg? De komende dagen even alles laten bezinken zodat ik later een betere afsluiting kan schrijven. Op dit moment overheerst vooral de verbazing dat we met 2 Puch Maxi's en een Piaggio scooter in Rome zijn gekomen... Bizar toch?

We zijn er!

2200 km gereden. Update volgt.

Close to Rome

Weer een mooie dag. Van Florence naar Lago de Belsano (of zoiets). Vanaf nu nog 120km naar Rome. We hebben het relatief rustig gedaan vandaag, het is ook erg warm. Zo'n 36 graden in de schaduw en in de zon is het niet echt lang uit te houden. We rijden dan ook in korte broek en t-shirt plus sunblock. 
Vanmiddag was een rare middag, de rit duurde langer dan we dachten en alle drie zaten we er een beetje doorheen. Ik had moeite geconcentreerd te blijven en zelfs mijn scooter voelt aan alsof hij vermoeid is. We zijn nu zo dicht bij dat ik aan allerlei dingen tegelijk denk en tegelijkertijd probeer ik nog het hier en nu in me op te nemen. Vermoeiend. Morgen gaan we proberen ons door de chaos van het verkeer in Rome te wurmen. Ik ben benieuwd....

Mooi, zo mooi

De perenboomgaard heeft ons goed gedaan, we zijn wel wat ranzig maar wel uitgerust. Even een stukje rijden en dan tanken, wat koffie en een broodje doen. Geen benzine meer bij het pompstation,da's onverwacht. Toch naar koffie en een croissantjd doen. Gelukkig geen automatenkoffie bij deze mannen, hier staat een echte Cimbali! Terwijl we onze koffie drinken komt de truck met benzine de tanks vullen, verse benzine voor onze machines deze morgen. We krijgen nog gesigneerde t-shirts mee, dus we vertrekken met volle tanks, volle magen, volle Camelbaks en een nieuw shirt. De zon in en die voel je meteen branden. Meer smeren dus anders hangen morgen de vellen eraan. In Bologna kopen we wat extra sunblock en worden we we aangesproken door een motorrijder die ons door het centrum zag rijden. Michele heet hij en hij wil graag weten wat we allemaal doen en of we hulp wensen. Michele wijst ons de weg naar de passen door de Appenijnen en blaast er vandoor op zijn Triumph. Bologna was veruit de makkelijkste stad om doorheen te rijden en de bergen liggen voor ons. 13% is heel veel en voor het eerst deze rit trekt de Piaggio het niet en moet ik een heel klein stukje lopen met de scooter aan de hand. De andere mannen op de Puchjes hebben het veel zwaarder en moeten in de volle zon die dingen de berg op duwen. Da's zwaar. Als we even uitrusten stopt er een oude Moto Guzzi. Michele is back! Wel met een andere motor die beter past bij de leeftijd van onze Puchs. Hij heeft nog vakantie en biedt aan om met ons mee naar de top van de pas te rijden. Onze eigen 'guardian angel'. De weg naar boven is zo mooi, ongelooflijk! Sommige stukken moeten Bart en Georg duwen maar het meeste bestaat uit één van de mooiste wegen die ik ooit gereden heb. Als lunch nemen we een mij onbekend gerecht: crescentini (ook wel Tigelle genaamd). Een soort gefrituurde pasta in vrij grote platen die je belegt als een soort broodje met verschillende soorten ham en kaas. Goed eten! Michele staat erop te betalen om onze trip voor het goede doel te ondersteunen. Grazie mille, Michele! Op de top van de pas nemen we afscheid en rijdt hij terug naar Bologna, dit keer wel op snelheid. :-D
 Nu nog afdalen naar Florence. Georg krijgt nog een lekke band in een bocht en kan gelukkig zijn brommer overeind houden. Wel eng, ik denk niet dat ik zoveel controle zou hebben. De weg naar beneden is bijna met zo mooi als omhoog. Toscane in het gouden avondlicht is echt prachtig, ik snap dat mensen hier een huisje willen hebben. We rijden Florence in en pakken een camping. Even door de stad cruisen met onze brommers zodat we tenminste nog wat zien van de stad. De dagen zijn wel erg vermoeiend door de veelheid aan indrukken, ontmoetingen en omgevingen dat we toch maar weer om 12 uur gaan slapen. Op naar Rome.

Trappen, trappen, trappen: 327km

De zondag begon al vroeg, om 8 uur zitten we al bij het campingbarretje voor een cappuccino en een croissant, wat is avontuur toch zwaar. ;-) We rijden door een bizar mooi dal de Alpen uit. Het is een mooie heldere dag en we hebben er zin in. Helaas is het feest van korte duur, de brommer van Bart vertoond kuren. We halen de carburateur wel 8 keer uit elkaar: vuil verwijderd, pakking toegevoegd die weg was, vlotter anders afgesteld, andere benzineslang etc. Alleen waren we alle 3 vergeten dat we de avond vantevoren wel bij een pomp waren gestopt, maar dat we daar niet getankt hadden. Zelfs na een tankbeurt waar we meer tankten dan verwacht hadden we het niet door. Geen problemen dus voor Bart, gewoon te weinig brandstof. Doh! Jammer van de verloren tijd, we blazen dus maar even door.
In Trento ontmoeten we iemand (Imerio) die met zijn motor meegedaan heeft aan de Dakar series rally's. Hij is zo vriendelijk om ons met de motor te begeleiden de stad uit. Weer was dat gekloot met snelwegen wat ons opbrak.
Verona. Hier gaan we het centrum in om even wat te eten en naar de arena te kijken. Vanavond is er de opera Aida in het openluchttheater. Helaas niet voor ons. Het is nog relatief vroeg dus we besluiten vast een stukje in de richting Modena te rijden. Dit duurt wat langer dan gepland en we maken dus ook flink wat km's. Door gebrek aan campings naar wel een grote behoefte aan slaap kiezen we er voor om de tent neer te zetten in een peren boomgaard. Het is middernacht en we hebben ruim 320km gedaan. Doodmoe rollen we ons nest in.

Italia

Gisterennacht regende het echt heel erg hard, als we in een tentje gelegen hadden zouden we zo een beekje ingespoeld zijn. Wat een bizarre hoeveelheid kwam er naar beneden. Gelukkig lagen we in een bed en breakfast omdat we gestrand waren met Bart zijn brommer. Een normaal bed was een lekkere afwisseling en ook alle apparatuur is weer helemaal opgeladen. De Puch van Bart lijkt door de nieuwe afstelling ook weer goed te lopen dus vandaag willen we beide passen over; de Arlberg en de Reschen pas. De Arlberg is de eerste en ook meteen de zwaarste met stijgingspercentages van 10%. Onderaan neem ik de beide rugzakken van Georg en Bart over, dat scheelt weer een paar kilo voor de Puchjes. Maar sommige stukken blijken toch te steil voor ze en dan moet er geduwd worden. Niet door mij natuurlijk want ik kan gewoon met mijn luie reet blijven zitten en zo omhoog tuffen. Zelfs met Georg hangend aan mijn arm komt de Piaggio goed de berg op (meestal). Bovenop de Arlberg is het KOUD! 12 graden is niet veel als je vol in de wind zit. Pas 1 is gedaan. Woohoo!
De Reschenpas is eigenlijk een cookie. We blazen naar boven! Even nog getoeterd naar een Aston Martin. Die antwoord met een zwaai en een dot gas waar we stil van worden. Nice! :-D De bochten de berg op zijn echt zo cool, dat vinden de motorrijders ook en die zie je dan ook en masse. En dan naar beneden! Wat bruut, tering wat een afdaling. Prachtige bochten en voor ons een gigantische snelheid. De meeste auto's komen ons niet voorbij, alleen op lange rechte stukken kunnen ze puur op vermogen er voorbij. Grijnzend staan we beneden een beetje bij te komen als Bert van West Wielers belt om te vragen hoe het gaat. We zijn nog helemaal hyper van de afdaling dus ons verhaal is wat warrig. We zetten oh even aan voor het stuk naar Merano maar dat halen we niet, we zijn te moe van de dag. Camping, pizza en slapen. Nog zo'n 850km naar Rome dus we moeten nog flink aan de bak. Ciao!

De Alpen

Vandaag hebben we geen beste dag qua kilometers. Vanochtend redelijk vroeg vertrokken en vrij snel sta ik te vloeken en te tieren. Die eikels van Duitsers besluiten voor de zoveelste keer een normale weg over te laten gaan in een autoweg. Daar sta je dan mooi te kijken met je brommertje. Kun je weer de weg af, zoeken naar een alternatief en dan word je weer terug gestuurd naar dezelfde weg als waar je vandaan kwam. Aaaargh! Dat kost natuurlijk tering veel tijd en het suffe is dat die stukken autoweg maar enkele kilometers zijn en dan wordt diezelfde weg weer een normale weg. Het kost ons toch gauw 20 minuten per keer.
Bij Bregenz rijden we Oostenrijk in en met uitzicht op de Bodensee houdt Georg de dagboek interviews. Enkele 'behulpzame' locals wijzen ons erop dat er 'ein fahrverbot ist' en er een hoop andere dingen 'nicht erlaubt' zijn. Pffff wat een regeltjes gezeik meteen maar weg hier. Vandaag staat meteen de zwaarste pas op het programma dus we gaan even racen. Helaas hetzelfde als gezeik als in Duitsland mbt snelwegen, dus 't duurt even voor we onder aan de Arlberg staan. Uitgerekend hier gaat Bart zijn brommer slecht lopen en na wat gepruts besluiten we hier een 'zimmer' te huren. Het huis op de foto wordt onze overnachtingsplek. Hier kunnen we ook werken aan de ontsteking van de brommer. De man van ons b&b heeft zelf een Puch en helpt ons met gereedschap en andere spullen. Na een uurtje klussen rijdt bart zijn brommer weer goed (hopen we). Intussen is het flink gaan regenen dus we zijn blij dat we in dit huis in Dalsaal zitten.

Bodensee bereikt

Ik heb geen inspiratie vandaag. Alles gaat goed. We hebben nu de Bodensee bereikt en gaan morgen de alpen in. Later!

Schwarzwald

Even relaxen met een torte op een terrasje met uitzicht op de Neckar.

260 kilometer

De scooter heeft aandacht nodig, de achterband heeft al een hele dag een nare bobbel en droogte scheuren. De bobbel is zo groot dat ie zomaar kan klappen. De ochtend dus weer verkloot met een nieuwe band regelen. Pas om half 12 vertrekken we echt. Vandaag een andere tactiek, we blijven op de wat grotere wegen om meer km te kunnen maken. Dat werkt redelijk goed alleen de grotere steden zijn nog wat lastig met hun snelwegen netwerk. Weinig pauze en flink doorrijden betekent dat we vandaag 260km rijden. Om half 11 zijn we op een camping, doodmoe maar wel voldaan.tent opzetten, snel de blog bijwerken en om kwart voor 1 kan ik gaan slapen.
P.S. Het is hier in de heuvels best fris. Ohja, Bart heeft de camera van mijn telefoon gefixt.

De Rijn over

De dinsdag begint (zoals gewoonlijk) met wat kluswerk. Bart krijgt een kleiner tandwieltje zodat ie een beetje de berg op komt. Gedurende de dag blijkt dat niet voldoende te zijn, want hij moet vandaag veel rennen, lopen en duwen.
We willen de route langs de Rijn gaan volgen en gaan op weg naar Koblenz. We schieten aardig op totdat we langs de rivier willen gaan afzakken. De weg die we willen volgen blijkt op sommige stukken een 4baans auto snelweg te worden die we niet mogen volgen. Andere wegen zoeken dus en daarom nemen we een pontje de rivier over. De andere oever heeft hetzelfde probleem dus onze gemiddelde snelheid zakt behoorlijk in. Iedere keer zoeken naar fietspaden en andere kleine wegen. De fietspaden lopen zo nu en dan gewoon dood in het niets of worden zo klein, steil en slecht dat we nauwelijks vooruit komen. Wat een dikke tegenvaller. Ooit moet het toch lekker gaan lopen? Dan maar de binnenlanden door om een stuk te omzeilen. Kets! 10% hellingen zijn zwaar. Mijn scooter trekt het makkelijk, maar vooral Bart zijn brommer komt in de problemen. Zolang hij het gas er op kan houden gaat het goed, maar als zijn toerental iets inzakt dan is hij gezien en mag hij gaan lopen. We troosten ons met de hellingen die wel goed gaan en ook vooral met de mooie omgeving. Het is echt wel heel mooi om hier doorheen te zoeven. Door het geëtter met de steden en het tijdverlies op de steile weggetjes komen we pas om half 11 aan in Rudesheim. Bart rolt met zijn laatste benzinedampen het benzinestation binnen, Georg is ook zo goed als leeg en de reservefles is ook al verbruikt. Direct na ons wordt de pomp gesloten. Da's mazzel. Snel naar een camping, waar direct na ons de poort gesloten wordt. Pfew. Da's mazzel. De pizzaria is eigenlijk al dicht, naar wil voor ons nog wel 3 pizzas maken. Da's weer mazzel! Deen slecht einde voor een zware dag, dat maakt 'm beter te verteren.

De rode heeft het niet gered. :'(

Het heeft even geduurd voor we een update konden geven; het waren hectische dagen. Zondag dus uit Kerkdriel vertrokken om meteen te tanken en te ontbijten. Bij de Shellpomp in Kerkdriel vertellen we het verhaal van onze tocht, wat meteen leuke reacties ontlokt. We krijgen gratis koffie en ook een prachtig spontane bijdrage voor Privaserve en hun werk in Zambia. Wat gaaf! De zondag willen we kilometers maken, maar wat een teleurstelling zal dat worden. De rode gaat steeds slechter lopen en we gaan dus even langs bij de beste specialist die we kennen: mijn vader. Na wat afstel- en prutswerk doet ie het weer goed en dus gaan we weer verder 'knallen'. Rood heeft ook nog een nare rammel en zakt weer helemaal weg. In Limburg kom ik zelfs simpele bruggetjes niet op. Kansloos! Tot overmaat van ramp gaat de camera van mijn telefoon ook nog stuk. Rustig blijven ademen! We hebben toch nog Echt weten te halen en gaan daar kamperen. Tijdens het eten beslissen we dat de rode moet achterblijven, we hebben niet voldoende tijd gehad om 'm goed te krijgen en dat gaat nu ook niet meer lukken. Maandag een andere regelen.
Maandag zijn in de regio bijna alle winkels gesloten, dus het wordt nog een hele klus. Gelukkig worden we goed geholpen door door Susan, Kelly en Rein van de camping. Dankzij hen staan we vroeg in de middag bij Smokey's bikeshop in Brunssum. Om niet teveel tijd te verliezen kopen we een 2dehands Piaggio om meteen op weg te rijden. Ron en de mannen van de werkplaats maken de scooter helemaal klaar en dan gaan we om 5 uur eindelijk écht op weg. Duitsland in. Nee dus. Georg rijdt lek op een enorme spijker, waardoor we een binnenband moeten vervangen. Het is een gehannes om het wiel er weer goed in te krijgen. Bovendien gaat dan de nieuwe band ook weer lek. Zijn we nu The 7 Adventures of De 7 plagen? Na een snelle BK gaan we in wat voorzichtige regen de Eiffel in. Dit gebied kennen Bart en ik nog redelijk en als we in Duren de weg herkennen besluiten we om bij onze oude favoriet de Aachener Hutte te overnachten. Ik heb het eerder gezegd, maar wat een dag! (Weer!)

Eerste kilometers

Zaterdag dus om 8 uur vertrokken met het idee om toch nog wat kilometers te maken. Eindelijk beweging!!!
Heerlijk om eindelijk onderweg te zijn. Prachtig om de zonsondergang bij Kinderdijk mee te pakken. Maar toch wat zorgen, Georg's Puch wil niet aangetrapt worden en de mijne heeft toch een hele nare rammel op hoge toeren.
Doorrijden is het plan, tot ongeveer Zaltbommel een dan een camping zoeken. Op dampen rollen we een camping in Kerkdriel op; we hebben een tank plus de reserve leeggereden. Rond middernacht komen we eindelijk de tent op gaan zetten en op zoek naar wat eten.
Nog even één drankje in de kantine, dachten we! Tiesje verteld over zijn Harley en daagt ons uit de Puchs de bar in te rijden. Hij doet dat vaak zat met zijn Harley.
Ik heb nog nooit met mijn brommer in een bar gestaan en verwacht dat ook niet zo snel nog een keer te doen.
Uiteindelijk pas om half drie in bed. Wat een dag!

Onderweg

Wat was de zaterdag een bijzondere dag. De hele dag hebben we gesleuteld om de laatste 2 brommers aan de gang te krijgen. Bert en de anderen van West Wielers scooters hebben zich uit de naad gewerkt. Met resultaat! We rijden! Al het andere is al ingepakt, we hoeven de de brommers dus alleen op te tuigen. Met de 3 brommers en volle bepakking nemen we afscheid. Op naar de Erasmusbrug voor het vertrek. 300 meter hebben we gehaald voor we stil vielen. Benzine op! Wat gênant. Wanneer houdt het op? Nooit waarschijnlijk.

Feest in Kerkdriel

Tiesje zijn Harley valt een beetje weg bij onze Maxi. ;-)

Just in Time (toch?)

De laatste dagen waren redelijk absurd, bizar en soms een beetje onwerkelijk. Toen brommer drie (de blauwe van Bart) gebracht werd keek Bert moeilijker dan ooit en nadat we het blok opengemaakt hebben konden we ook zien waarom. Een of andere malloot heeft uit de cilinder twee 'bruggen' geslepen om zogenaamd meer vermogen te krijgen. Helaas heeft die randdebiel de randen niet afgewerkt en deze vlijmscherpe randen hebben de zuiger letterlijk aan stukken gesneden. Op de foto is duidelijk te zien hoever de zuiger al versleten was. :( Ze hebben niet eens de in- en uitlaatpoorten, het spruitstuk of de carburateur aangepast dus echt veel sneller heeft ie nooit gelopen. Tja, je hebt prutsers en klungelaars en dit waren beide.

Wederom konden we Jarno een bezoekje brengen en we worden daar langzamerhand met een meewarige glimlach ontvangen. Ze zeggen nog net niet 'ik zei het toch?', maar de gezichten spreken boekdelen. Maar eerlijk is eerlijk, Jarno en zijn vader hebben ons iedere keer goed geholpen en zonder hun geduld (en voorraadkamer) hadden we dit nooit kunnen regelen.

In drie dagen dus drie brommers reviseren.. Aardige klus voor Bert dus ook hij moet zo nu en dan hulp inroepen, de tijdsdruk speelt echt niet mee.

Deze vrijdag hebben we de mazzel dat 1 brommer nu echt helemaal af is en goed loopt. Nr 2 en 3 zijn minder gelukkig. De blauwe Puch van Bart is een beetje genegeerd en wordt zaterdagochtend nog opgebouwd. Mijn rode Puch start en loopt ontzettend makkelijk, alleen blijft er een hele nare tik inzitten en ook komt er olie de cilinder in... Back to square one! Terplekke wordt een blok onder een Puch die in de voorraad staat vandaan geschroefd. Dit moet ook zaterdagachtend nog onder de rooie gebouwd worden. 2 Brommers opbouwen op de ochtend voor vertrek. Just in Time was zelden zo close.

Bert komt zaterdag extra vroeg en Ahmet gooit de werkplaats eerder open. Mark, een vriend van Bert komt meehelpen, mijn broer en ik komen ook om 8 uur en dan alle hens aan dek voor de laatste reparaties.
De streeftijd is nog steeds 12 uur vertrekken bij de voet van de Erasmus. Laten we maar het beste hopen..., maar krap is het wel.

Zonder Bert, Ahmet, zijn vrienden en alle andere behulpzame mensen bij West Wielers Scooters waren we nooit meer weg gekomen, dus van af hier: ONTZETTEND BEDANKT GASTEN!

Meer omzet voor Jarno

De laatste dagen hebben we toch nog heel wat tripjes moeten maken naar de Puch Shop in Capelle. Ik kan er nu blind naar toe rijden, maar iedere keer dat ik er naar toe ga ben ik toch weer redelijk wat centen kwijt.

Over mijn hele leven heb ik nog geen geld uitgegeven aan brommers, en deze weken toevallig wat meer. In het grotere geheel der dingen valt het dus wel mee. ;)

De experts

De brommers zijn hier in goede handen. Bert is goed bezig om ze Rome klaar te maken.

Hulptroepen

Tja, soms moet je toegeven dat 8 uur ervaring en een beetje inzicht je geen brommerexpert maakt. Tijd dus om de hulptroepen in te roepen. Vandaag even langsgegaan bij een scooter reparatie winkel vlakbij mijn huis. De monteur Bert is een brommerfan van huis uit en sleutelt al jaren aan brommers en heeft zoveel ervaring dat hij snel een diagnose kan stellen. Mijn brommer heeft vooral een probleem met een aantal lagers; krukas lager heeft speling en ook de voor- en achterwiel lagers.
Die moeten vervangen worden als ik Rome wil halen. Klein bijkomend probleempje is dat mijn blok zo oud is dat het van putty, epoxy hars en andere meuk aan elkaar hangt. De krukas en lagers zijn niet te vervangen, dus er komt een ander blok onder. Gelukkig kan ik wel mijn cilinder en kop blijven gebruiken, maar het zuigertje is ook aan vervanging toe. Was natuurlijk ook te verwachten bij een brommertje dat bij wijze van spreke gratis bij een pak melk zat.

En nu we Bert toch bij de hand hebben vragen we hem om ook even naar de brommer van Georg te kijken. Meer als geruststelling dan wat anders. Eerste indruk: mooi ding! Starten en meteen lopen. Bert's gezicht wordt wat zorgwekkender als de brommer wat hoger in zijn toeren komt. Hij hoort een getik / gerammel / geknetter dat niet normaal is. Ik hoor alleen typisch brommergeknetter... Can't beat the expert.
Na de ingewanden geïnspecteerd te hebben blijkt dat het pistonlager niet goed is en 'uitgelubberd' waardoor ook de krukas naar de tering is. En dat terwijl al die onderdelen nieuw waren! Daar heb ik echt goed de balen van. Een brommer met pracht onderdelen opbouwen en een klote lager gebruiken waardoor je voor ongeveer 100 Euro aan schade hebt en een klote klus om alles in te bouwen. Mooi dat we daar hier achter komen want Rome hadden we niet gehaald met deze lagers.

Morgen dus een dubbele grote klus, maar ook nog brommer drie even naar Bert brengen. Ik hoop dat die diagnose minder gevolgen heeft. Fingers crossed.

Gedeeltelijk succes

Dinsdag was een relatief goede klusdag. We hebben bij Jarno's Puch shop weer een setje onderdelen gehaald. Eigenlijk alles wat we nodig hebben om onze problemen te tackelen. Sproeiertjes, naaldjes, pakkingen, puntjes en ander spul.
We zijn een paar uurtjes bezig geweest en de brommer van Georg loopt weer als een ... ehm, ja Puchje dus.
Mijn brommertje blijft nog problemen geven, dus woensdag gaan we verder. Er zit al een nieuwe benzine filter op, dus morgen nog een keertje de carburateur schoonmaken, contactpuntjes vervangen en opnieuw afstellen. En ik ben er vrij zeker van dat ie het dan weer zo goed is als een 30-jarige brommer hoort te zijn.

Hmmm, soms denk ik wel dat het avontuur toch groter is dan we dachten. Zo zie je dat echt avontuur niet altijd ver weg beleefd hoeft te worden. :)

Laag, hoog, laag

Dat was een beetje het thema van de dag. Gisteren een brommer die stilvalt dus vandaag samen met Georg flink aan het sleutelen; ontsteking gecontroleerd, bougie nagekeken, uitlaat er af, zuiger bekeken, carburateur eruit en schoongemaakt... niks kunnen vinden. Alles in elkaar gezet om even te kijken (tegen alle hoop in) en hij start!! Echt fantastisch, dat was buiten alle verwachting. Met een grote grijns op mijn gezicht en tot achter mijn oren onder het smeer wordt ik aangesproken door een politieagent. Wat de reden mag zijn dat ik zonder helm over het trottoir aan het brommerrijden ben? Na een prachtig verhaal over onze (hopelijk) heroïsche tocht naar Rome voor het goede doel komen we met een waarschuwing weg. Een volwassen vent op een brommertje, als een kind zo blij is natuurlijk ook te schattig om te bekeuren. :)

Georg en ik besluiten een proefrit te maken om te kijken hoe de brommer zich houdt en omdat er een mooi zonnetje schijnt rijden we even naar het water bij het Lloyd gebouw. Tering, wat heeft Rotterdam toch mooie plekjes, nooit geweten dat er zo'n leuke huizen gebouwd zijn daar.
Als we trots terugtuffen naar huis valt ineens Georg's Puch uit. Hij loopt stationair en hij start nog wel, maar als hij gas geeft 'smoort' de motor en trekt dus ook niet op. Het lijk er op dat het gas/luch mengsel belabberd is afgesteld, maar we hebben geen idee hoe dat ineens kan. Omdat mijn brommer nu als een zonnetje loopt rijd ik even op en neer naar huis voor wat gereedschap. Heen, no problem, maar als ik terug wil rijden krijg ik de Puch met geen mogelijkheid meer gestart. Hetzelfde als gisteren!!! G*#$@$$!~)=#@# Dus...
Maandag dus weer klussen want we hebben een serieus afstelling en carburatie probleem. Jarno, daar zijn we weer!

Kleine tegenslag

Gisteren is tijdens een proefrit mijn brommer op triomfantelijke wijze stilgevallen. Vandaag sleutelen en snel kijken wat het probleem is. Bij te grote schade zal ik nog een andere brommer moeten aanschaffen. Ik ga het denk niet redden om mijn eigen motorblokje opnieuw op te bouwen voor zaterdag aanstaande.

Ik heb mijn oog al laten vallen op een redelijke brommer in Soest. Ziet er goed uit, hoog stuurtje wordt meegeleverd en met het bijkomend voordeel dat ie gespoten is in de The 7 Adventures kleuren. ;)

Jammer dat het weer zoveel tijd (en geld) kost om het herstellen. Maar al met al ben ik blij dat het hier gebeurd is en niet 100 km richting Rome.

Voorbereiding Rolling 4 Rome

De voorbereidingen voor Rolling 4 Rome zijn in volle gang. Nu de vertrekdatum dichterbij komt wordt het toch wel erg concreet en soms heb ik ook wel het gevoel dat Rome erg ver weg is. :)
De optimist in me roept heel hard 'What can possibly go wrong!'. De realist in me antwoord vaak met antwoorden die ik liever niet hoor.